معبد هندوها در سال ۱۳۱۰ هجری قمری، در زمان حکومت محمد حسنخان سعدالملک حاکم وقت بندرعباس احداث شدهاست. این بنا از دوران قاجار محل عبادت هندوها در ایران بوده است. آئین هندو، دین هندی با بیش از شش هزار سال قدمت است و میلیون ها پیرو دارد که بعد از مسیحیت و اسلام ، به عنوان سومین دین بزرگ جهان محسوب می شود. زمانی از تاریخ، ایران و هند روابط تنگاتنگ سیاسی و فرهنگی داشتند که همین امر موجب شده بود تا چندین هندی در کشورمان ساکن شوند و در همین حین نیز با ازبک ها و عثمانی ها درگیر جنگ بودند که پرتغالی های به ایران وارد شدند و هرمز را تسخیر کردند، همین کار باعث گردید تا هندی های زیادی به ایران بیایند، حتی تا بعد از آزاد سازی هرمز نیز ادامه داشت. هندی ها که برای برگزاری مراسم مذهبی شان به کاروانسراها می رفتند، در نهایت ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﻡﻫﺎی ﺷﻮﻝ ﺭﺍﻡ ﻭ ﺩﺩﻩ ﺭﺍﻡ شروع به ساخت ﻣﻌﺒﺪی در بندرعباس کردند که نامشان نیز بر روی کتیبه آورده شده است. هزینه ساخت معبد نیز از طریق جمعآوری هدایای هندوها تامین شد و محلی ها این بنا را بت گوران نامیدند؛ زیرا آن موقع اهالی، هندی ها را گور یا گبر می خواندند. ﻣﺠﺴﻤﻪهای زیادی مانند اﺑﺮﻫﻤﺎ، ﺷﻴﻮﺍ ﻭ ﻭﺷﻴﻨﻮ در این معبد قرار داده شد و هندی ها مشغول عبادت بودند تا اینکه در سال ۱۳۴۴ هندی ها ایران را ترک کردند و این مجسمه ها را نیز با خودشان بردند و امروزه این معبد دیگر مانند قبل نیست و فقط به عنوان جاذبه گردشگری بندعباس شهرت دارد.